Ankara Antika Antikacılar, Antika Haberleri
İlgili Yazılar
Bir hançer, çok keskin bir noktaya ve genellikle iki keskin kenara sahip, tipik olarak tasarlanmış veya itme veya bıçaklama silahı olarak kullanılabilen bir bıçaktır. Hançerler insanlık tarihi boyunca yakın dövüş çatışmaları için kullanılmıştır, ve birçok kültür ritüel ve törensel bağlamlarda süslenmiş hançerler kullanmıştır. Hançerin kendine özgü şekli ve tarihi kullanımı onu ikonik ve sembolik hale getirmiştir. Modern anlamda bir hançer, yakın dövüş veya kendini savunma için tasarlanmış bir silahtır; tarihi silah topluluklarında kullanılmasından dolayı suikast ve cinayetlerle ilişkisi vardır. Bununla birlikte, iki ucu keskin bıçaklar farklı sosyal bağlamlarda farklı roller oynamaktadır.
Avrupa rondel hançeri veya Afgan peş-kabzı gibi sadece tek bir kesici kenara sahip bıçaklar da dahil olmak üzere çok çeşitli itme bıçakları hançer olarak tanımlanmıştır veya bazı durumlarda Rönesans’ın stilettosu gibi hiç kesici kenar yoktur. Bununla birlikte, son yüz yılda, çoğu bağlamda, bir hançer, keskin bir şekilde sivrilen bir noktaya sahip kısa bir bıçak, merkezi bir omurga veya daha dolgun ve genellikle bıçağın tüm uzunluğunu keskinleştiren iki kesici kenar da dahil olmak üzere belirli tanımlanabilir özelliklere sahiptir. Çoğu hançer ayrıca, elin bilenmiş bıçak kenarlarına doğru ilerlemesini önlemek için tam bir çapraz korumaya sahiptir.
Hançerler öncelikle silahlardır, bu nedenle birçok yerde bıçak mevzuatı üretimlerini, satışlarını, bulundurmalarını, taşınmalarını veya kullanımlarını kısıtlar.
En eski hançerler Neolitik çağlarda çakmaktaşı, fildişi veya kemik gibi malzemelerden yapılmıştır.
Bakır hançerler ilk olarak erken Tunç Çağı’nda, M.Ö. 3. binyılda ortaya çıkmış ve Knossos’ta Erken Minos III (M.Ö. 2400-2000) bakır hançerler ele geçirilmiştir.
Eski Mısır’da hançerler genellikle bakır veya bronzdan yapılırken, kraliyet ailesinin altın silahları vardı. En azından hanedanlık öncesi Mısır’dan bu yana, (M.Ö. 3100) hançerler altın kabzalı tören objeleri olarak süslenmiş ve daha sonra daha süslü ve çeşitli yapılara sahipti. Tutankhamun’un mezarının 1924’te açılması, biri altın bıçaklı, biri eritilmiş demirden iki hançer ortaya çıkardı.
Hançer sembolik olarak belirsizdir. Bazı kültürler ve askeri örgütler için hançer, cesareti sembolize eder. Bu nedenle hançerler, İngiliz Tüm Silah Komando Kursunu tamamlayanlar için ABD Ordusu Özel Harekat Birimi gibi askeri birliklerin veya özel kuvvetlerin nişanlarının bir parçası olarak yaygın olarak kullanılmaktadır.
Hançerlerin itibarı, itibarsız, gizli ve çirkin işlerde periyodik olarak kullanılmasıyla lekelendi. Hançerler, gizli silah olarak öldürmek için kullanıldığında yapılan suikastlerle ilişkilendirildi. Sonuç olarak, karanlık sokaklarda, gölgeli merdivenlerde karanlık, korkak saldırılarla ve masum, uyuyan kurbanları bıçaklamak için gizlenmeden çıkan kiralık katillerle çağrışımlar geliştirdi.
Bir dereceye kadar, antika hançerlere karşı bir miktar antipati, modern zamanlara kadar değişmeden kalmıştır. Bu belki de kısmen kana susamış filmlerin ve stiletto hançerleri kullanan gangsterleri tasvir eden televizyon dizilerinin periyodik, çağdaş yayınlarından kaynaklanmaktadır. Tarih, suikast ve darbe girişimlerinde kullanılan hançerlerin anlatımlarıyla noktalanıyor. M.Ö. 15 Mart 44’te Gaius Julius Caesar, kendisini defalarca hançerleriyle bıçaklayan büyük bir komplocu grubu tarafından öldürüldü. Bu, Roma’da, Senato yeniden inşa edilirken hükümet işleri için kullanılan Pompey Tiyatrosu’nun arkasındaki bir odada gerçekleşti.
Bir dereceye kadar hançer, kişisel savaşın daha az acımasız hale geldiği rapier çağında biraz sosyal prestij kazandı. Avantajları ve amacı nihayetinde azaldığında ve silah taşıma sona erdiğinde, hançer bir saha spor aracı olarak tutulmasıyla eskimekten kurtarıldı. Ondokuzuncu yüzyılda genel amaçlı bir bıçak takma geleneği pratik olarak sona erdi ve av bıçağı özel bir araç haline geldi. Ancak muharebe ve askeri gelenekleri günümüze kadar kullanılmaya devam eden süngü silahına dahil edilmiştir.
